ਅਲਾਰਮ ਸਵਿੱਚ: "ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਲਾਈਟ" ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦਾ ਆਧਾਰ

ਅਲਾਰਮ ਸਵਿੱਚ ਦੇ ਸੰਚਾਲਨ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ, ਯੰਤਰ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤ

ਅੱਜ ਦੇ ਸਵਿੱਚਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਦਿੱਖ ਅਤੇ ਕੁਝ ਵੇਰਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਹੈ।ਡਿਵਾਈਸ ਚੱਲ ਅਤੇ ਸਥਿਰ ਸੰਪਰਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸੰਪਰਕ ਸਮੂਹ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਬੰਦ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਰਕਟ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ), ਅਤੇ ਕੁਝ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਬੰਦ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਰਕਟ ਖੋਲ੍ਹਦੇ ਹਨ)।ਸੰਪਰਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 6-8 ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸਰਕਟਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਅਨੁਸਾਰੀ ਰੀਲੇਅ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਦਿਸ਼ਾ ਸੂਚਕ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਬਣਿਆ ਇੱਕ ਸਿਗਨਲ ਲੈਂਪ / LED।

ਸੰਪਰਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਲਾਸਟਿਕ (ਘੱਟ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਧਾਤ ਵਿੱਚ) ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਸਤਹ 'ਤੇ ਇੱਕ ਬਟਨ / ਕੰਟਰੋਲ ਕੁੰਜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਵਾਹਨ ਦੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਸਿਸਟਮ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਟਰਮੀਨਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਟੈਂਡਰਡ ਚਾਕੂ ਟਰਮੀਨਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸੰਬੰਧਿਤ ਟਰਮੀਨਲ ਬਲਾਕਾਂ ਜਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਟਰਮੀਨਲਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਘਰੇਲੂ ਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਟਰਮੀਨਲ ਦੇ ਇੱਕ ਮਿਆਰੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਾਲੇ ਸਵਿੱਚਾਂ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਜਿਹੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਟਰਮੀਨਲ ਬਲਾਕ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਮਾਊਂਟਿੰਗ ਐਲੀਮੈਂਟਸ ਸਵਿੱਚ ਬਾਡੀ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਡਿਵਾਈਸ ਨੂੰ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਫਿਕਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦੇ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ - ਡੈਸ਼ਬੋਰਡ ਜਾਂ ਸਟੀਅਰਿੰਗ ਕਾਲਮ ਵਿੱਚ.ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਧੁਨਿਕ ਘਰੇਲੂ ਟਰੱਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਵਿੱਚਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਪੇਚਾਂ ਜਾਂ ਗਿਰੀਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਇੱਕ ਗਿਰੀ ਨੂੰ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਦਿੱਤੇ ਧਾਗੇ 'ਤੇ ਪੇਚ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)।ਨਵੇਂ ਵਾਹਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਥਰਿੱਡ ਵਾਲੇ ਫਾਸਟਨਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਇਸਦੇ ਲਈ, ਡਿਵਾਈਸ ਦੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੀਆਂ ਲੈਚਾਂ, ਸਪ੍ਰਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਸਟਾਪ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।